کولی شبگرد سیاهی غریب

میروم از شهر شما بی شکیب

شهر همه پاک، عسل، ناز، خوب

من ...نده، وحشی، سگ نانجیب

سر زده از سردی چشمانتان 

در دل من شعله به شعله لهیب

شعله به شعله غزل آموخته

قلب مرا خشم، به لحنی قریب

پشت سرم آب دهان پرت کن

برگردم شاید روزی عجیب

تا کی در قعر لجن زندگی

.................................(سانسور شد)

میروم و در دل من یادتان

می ماند. نوچ و عبس. بی نصیب

بلکه هم از خاطرتان رفته است

کولی شبگرد سیاه غریب

پاییز 1390 (؟)